Όταν το σκοτάδι  μας κυριευει , που μας οδηγεί.?

Προσθήκη λεζάντας

-Όταν σε είδα φοβήθηκα. Ησουν σκοτεινός , θυμωμένος , αγριεμένος, πληγωμένος και απλησίαστος. Εμεινα να σε κοιτάζω τρομαγμένη, χωρίς να ξέρω πώς να αντιδράσω.

Το σώμα μου παράλυσε, το μυαλό μου παράλυσε και η ψυχή μου γέμισε με αμέτρητο φόβο, που πλημμύρισε όλο μου το είναι . Νόμιζα ότι αυτό ήταν δημιούργημα εκείνης της στιγμής, αλλά ανακάλυψα ότι δεν ήταν έτσι ακριβώς. Ησουν πάντα εκεί κρυμμένος, κάτω από τη σκόνη και το βάρος του παρελθόντος. 

Καταπιεσμένος, μέσα στην σκοτεινότερη γωνιά, αποφεύγοντας να βγείς στο φως. Το φως τριγυρνούσε γύρω από σενα , αλλά φοβήθηκες να το αγγίξεις. Οι πιο πονεμένες γωνιές έμειναν εκεί κρυμμένες, αραχνιασμένες. Αλλά ουδέν κρυφό υπό τον ήλιο. 
Βίαια , απρόσμενα, εκεί που φύλαγες τα πιο φιλόδοξα και κούφια σου όνειρα, ταρακουνήθηκαν τα θεμέλια και δεν άντεξες πλέον να κρύβεσαι πεισματικά.
Το φως σε άγγιξε και τότε το σκοτάδι, έκραξε βίαια, έτρεξε σαν πληγωμένο ζώο που ουρλιάζει ασταμάτητα από φόβο και πόνο. 
Ποτέ δεν σε είδα να φοράς τόσες διαφορετικές μάσκες φόβου και απελπισίας. 
Όταν τα πράγματα φτάνουν προς το τέλος, αποκαλύπτονται οι χειρότερες και πιο άγριες μορφές της ύπαρξης
. Βουνο φόβου και απελπισίας σε πλάκωσε , σου απορρόφησε τη ζωή και οι βρυκόλακες γύρω σου μυρίστηκαν το αίμα που έτρεχε από τις πληγές σου και έτρεξαν να  το πιούν. 
Ενιωσες, ότι δεν έμεινε σταγόνα αίματος στο σώμα  σου. Ένιωσες άδεια, γεμάτη με αγιάτρεφτες πληγές που αιμμοραγούσαν ασταμάτητα. 

Οι μνήμες φόβου και απελπισίας γέμισαν την ύπαρξη σου και γύρω σου έβλεπες μόνο σκοτάδι. Απόλυτο σκοτάδι. Αντιστάθηκες, σφίκτηκες , ευχήθηκες να πεθάνεις να εξαφανιστείς, να μην υπάρχεις πλέον και προσευχήθηκες όσο ποτέ στη ζωή σου.

Σταδιακά, λίγες μικρές πολύ μικρές τελείες φωτός άρχισαν να εμφανίζονται και να αλλάζουν την ουσία του σκοταδιού. 
Συνέχισες να προσεύχεσαι, να παραδίδεσαι, να καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις  αυτό που συνέβαινε γύρω σου, αλλα μπορούσες σιγά και σταδιακά να ελέγξεις αυτό που συνέβαινε μέσα σου. Αρχισες να καταλαβαίνεις ότι αν παρέμενες  πεισματικά στο  σκοτάδι θα χανόσουν ολοκληρωτικά σε μια ζωή γεμάτη κόλαση. Τότε διάλεξες το φως.
- Το μίσος το μετάτρεψες σε φως, τον πόνο τον μετάτρεψες σε αγάπη, την απελπισία την μετάτρεψες σε ειρήνη. Εκρυψες  τα όπλα και αποφάσισες να περιμένεις για να δεις τι θα γίνει.
Ακόμα δεν ξέρεις, αλλά κάθε μέρα η προσευχή σε φέρνει κοντά στη πιο βαθειά πίστη, σε φέρνει πιο κοντά στην παράδοση , και η παράδοση σε φέρνει πιο κοντά στη γαλήνη. Πιστεύεις ότι όταν αλλάξεις την συμπεριφορα του ψυχικού σου κόσμου, θα αλλάξουν το γεγονότα γύρω σου.
 Το εχεις βιώσει και σε άλλες περιπτώσεις. Το μόνο που απομένει είναι να περιμένεις. Να περιμένεις η αλήθεια  και η δικαιοσύνη να εμφανιστούν μεγαλόπρεπες μπροστά σε σένα κσι σε αυτούς που σε πληγώνουν, για  να καθιερώσουμε ακόμα μια νίκη μπροστά στο σκοτάδι.

Τα βήματα σου μικρά και αβέβαια, το σώμα σου ακόμα αδύνατο από τα κτυπήματα, αλλά ξέρεις πιο δρόμο να ακολουθήσεις,  έστω κι αν είσαι αβέβαιη, συνεχίζεις να ακολουθείς τις μικρές σπίθες φωτός που σου δείχνουν το δρόμο. Το μόνο που σου μένει είναι η ελπίδα, η πίστη και αυτοί που σου δείχνουν με την αγάπη τους το φως.

Τι μας μένει άλλο να κάνουμε μέσα στην αγριότητα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Που αλλού να απευθυνθούμε .

Η Χριστική ενέργεια , το πνεύμα των Χριστουγέννων ας  ξυπνήσει    μέσα στις καρδιές μας την αγάπη, την αλήθεια , την δικαιοσύνη, που πρώτα πρέπει να βρούμε μέσα σε μας.